Katolicka ocena

„Czyż nie jest czymś normalnym myślenie, że intymny kontakt z Bogiem, o którym świadczą mistycy, może być pomocny w wyjaśnieniu intymnej relacji Jezusa z Ojcem?” Współczesne badania fenomenu doświadczenia mistycznego dość jednoznacznie wskazują na to, że z u podstaw przeżyć mistycznych leżą pewne struktury antropologiczne otwarte na kontakt z Bogiem. Mimo, że doświadczenia mistyczne posiadają rdzeń atematyczny i akonceptualny, to jednak – jak wykazują badania – mogą prowadzić do wiedzy ztematyzowanej i zreflektowanej przez podmiot doświadczający (Strzelczyk, 2005, L’esperienza mistica come locus theologicus, Lugano 76–89).

Nie można wykluczyć, iż Jezus przeżywał bardzo intensywne doświadczenia mistyczne, w oparciu o które kształtowała się w Nim świadomość zarówno własnej tożsamości, jak i misji. Wydaje się, że hipoteza doświadczenia mistycznego może wydatnie dopomóc w wyjaśnieniu sposobu wykształcenia się w Jezusie synowskiej samoświadomości bez konieczności uciekania się do teorii, które albo wyrywałyby Jezusa z „przestrzeni” ludzkiej ziemskiej egzystencji, przypisując mu za życia widzenie uszczęśliwiające, albo akcentowałyby (nadmiernie) wielką różnicę (kontrast) pomiędzy wiedzę implicite i explicite.

Otwiera się zatem dość szerokie pole do dalszych badań, które powinny objąć:
1) problematykę związaną z doświadczeniem mistycznym (np. ukazanie struktur antropologicznych, na podstawie których dokonuje się przejście od poznania atematycznego do zreflektowanego),
2) weryfikację zgodności hipotezy z tezami teologicznymi (chrystologia Nowego Testamentu, chrystologia „metafizyczna” bądź klasyczna okresu normatywnego, chrystologia historiozbawcza nowożytna i współczesna).