Konwersja to zamiana problemu psychicznego na somatyczny
Dysocjacja – głębsze, z zaburzeniami świadomości, występuje zaburzenie procesów sterowania zachowaniem i przeżywaniem (kiedyś ostre lub podostre psychozy reaktywne)
Zaburzenia konwersyjne
– zaburzenia ruchu (niedowłady, porażenia, ataksje, akinezja, dyskinezy, drżenie, itp.)
– nie mają podłoża organicznego
– napady drgawkowe
– znieczulenia- ślepota histeryczna, głuchota histeryczna
Dysocjacje
– osłupienie asocjacyjne
– trans i opętanie
– amnezja
– fuga- ucieczka od rzeczywistości, która jest trudna
– zaburzenia identyfikacji- osobowość wieloraka
Objawy
1. Hipofunkcje ruchowe w zaburzeniach dysocjacyjnych.
Do najczęstszych hipofunkcji ruchowych należą:
• niedowłady i porażenia kończyn- jednostronne, dwustronne i połowiczne. Mogą im towarzyszyć przykurcze, zaburzenia chodu, także astazja-abazja (niemożność stania i chodzenia, może także wystąpić w postaci samodzielnego zespołu).
• zaburzenia monosymptomatyczne (opadnięcie powiek, szczękościsk),
• kamptokormię (nieprawidłowe ustawienie tułowia),
• spastyczny skurcz przełyku (tzw. kula w gardle),
• afonię lub mówienie szeptem, jąkanie się.
Ponadto:
• zaburzenia wzroku- ślepota lub koncentryczne zwężenie pola widzenia.
• zaburzenia słuchu łączne z głuchotą.
2. Hiperfunkcje ruchowe w zaburzeniach dysocjacyjnych.
Wśród hiperfunkcji ruchowych najczęściej występuje:
• Grubo faliste drżenie głowy, języka, kończyn
• Ruchy mimowolne, w tym tiki, napady drgawkowe, które wymagają dokładnego różnicowania z napadami padaczkowymi.
Poza tym występują:
• Parastezje i hiperestezje
3. Objawy dysocjacyjne.
Występują w przebiegu napadów drgawkowych, w postaci omdleń, hipersomii (nadmierna senność), również osłupienia lub pobudzenia psychoruchowego, zespołu depersonalizacyjnego, zamroczenia jasnego, transu. Zalicza się także do nich fugi (ucieczki z niepamięcią), stany niepamięci, osobowość mnogą i naprzemienną. We wszystkich tych stanach stwierdza się zaburzenia świadomości, reaktywne zachowania ze zmniejszoną samokontrolą.
4. Diagnoza – ustalenie:
• Okoliczności wystąpienia zaburzeń
• Całokształt obrazu klinicznego i jego dynamiki
• Charakter urazu psychicznego i przeżywanego konfliktu
• Sytuację, w której się znalazł chory
• Cechy jego osobowości